Prymitywne wycofanie to mechanizm obronny, który polega na ucieczce od trudności lub stresujących sytuacji poprzez wycofanie się z rzeczywistości lub odcięcie się od trudnych emocji lub konfliktów. Jest to mechanizm obronny, który może prowadzić do oderwania od świata zewnętrznego, unikania problemów i trudności w radzeniu sobie z rzeczywistością.
Kiedy chcemy uniknąć sytuacji społecznej lub interpersonalnej, która może być dla nas stresująca, uciekamy do stymulacji świata wyobraźni, bądź do innych stanów świadomości, nie przeinaczając przy tym świata.
Przykłady prymitywnego wycofania mogą obejmować:
1. Ucieczka w świat fantazji: Osoba może uciekać w świat fantazji, wyobraźni i marzeń, aby uniknąć trudnych sytuacji lub unikać konfrontacji z problemami.
2. Izolowanie się od innych: Osoba może izolować się społecznie i emocjonalnie, unikając kontaktu z innymi ludźmi i unikając trudnych rozmów.
3. Unikanie konfrontacji: Osoba może unikać trudnych decyzji, konfliktów lub sytuacji, które wymagają działania, poprzez odsuwanie ich na bok i nie zajmowanie się nimi.
Prymitywne wycofanie może być sposobem na ochronę się przed nadmiernym stresem lub emocjonalnym przeciążeniem, ale może także prowadzić do unikania rzeczywistości i trudności w rozwiązywaniu problemów. Najczęstsze występowanie prymitywnego wycofania występuje wśród osób szczególnie wrażliwych. W terapii psychologicznej, terapeuci mogą pomóc osobie zrozumieć mechanizm prymitywnego wycofania i zachęcać do bardziej konstruktywnego radzenia sobie z trudnościami oraz odwagi w konfrontacji z rzeczywistością.
Kogo dotyczy?
Osoba, która reaguje na lęk właśnie mechanizmem obronnym zwanym wycofaniem, analitycy określają jako osoba schizoidalna. Z reguły robi wrażenie chłodnej emocjonalnie, mało empatycznej i zdystansowanej. Cechuje go tendencja do izolowania się.
Osoby z takich zaburzeniem mają trudność z przyjmowaniem pomocy, dlatego wymagają psychoterapii, w trakcie której terapeuta próbuje pomóc i zwrócić ich uwagę w celu nawiązania więzi.