Projekcja, introjekcja i identyfikacja projekcyjna to ważne pojęcia w psychologii, zwłaszcza w psychologii psychoanalitycznej. Oto ich definicje:
1. Projekcja to mechanizm obronny polegający na przypisywaniu swoich własnych myśli, emocji, pragnień lub cech innym ludziom lub przedmiotom, zamiast je przyjąć jako własne. Osoba projektująca może widzieć w innych to, czego nieświadomie nie chce dostrzegać w sobie.
Przykład: Osoba, która ma tendencję do zazdrości, może projektować swoją zazdrość na innych, oskarżając ich o zazdrość wobec niej.
2. Introjekcja to proces wewnętrznego przyjmowania lub wchłaniania cech, wartości, przekonań lub wzorców zachowań innych ludzi. To, co jest introjektowane, staje się częścią tożsamości i wpływa na zachowanie osoby.
Przykład: Dziecko może introjektować wartości i przekonania swoich rodziców, stając się w dorosłości osobą o podobnych przekonaniach.
3. Identyfikacja projekcyjna to bardziej złożony mechanizm, który łączy projekcję i introjekcję. Osoba projektuje swoje własne myśli, emocje lub cechy na innych, a potem identyfikuje się z tą projekcją, traktując ją jako część własnej tożsamości. Jako że nie potrafimy czytać w myślach, musimy używać naszej zdolności do projektowania własnych doświadczeń, aby zrozumieć czyjś
subiektywny świat. Dostarcza to wielu korzyści emocjonalnych.
Przykład: Osoba może projektować swoją agresję na inną osobę, a następnie, widząc tę agresję u innej osoby, identyfikuje się z nią i zaczyna zachowywać się agresywnie. Te mechanizmy są często używane przez ludzi do radzenia sobie z trudnymi emocjami, konfliktami lub napięciami wewnętrznymi. W swojej niepożądanej formie może przynieść szereg niebezpiecznych nieporozumień. Zachowanie ludzi projektujących wywiera presje zachowywania się zgodnie z cudza projekcja. Zrozumienie tych mechanizmów może pomóc w badaniu
zachowań i myśli oraz w terapii psychologicznej, aby osoba mogła lepiej zrozumieć siebie i swoje relacje z innymi.