Aleksandra Stolarczyk
Psycholożka ze specjalnością kliniczną dzieci i dorosłych, psychoterapeutka w trakcie szkolenia w nurcie integracyjnym
Swoje doświadczenie zdobywałam, prowadząc integracyjną grupę samopomocową dla osób doświadczających kryzysów zdrowia psychicznego w jednej z warszawskich fundacji, a obecnie pracuję w miejscu, które zrzesza osoby doświadczające kryzysów zdrowia psychicznego.
W swojej pracy zapewniam wsparcie dla wyrażania trudnych emocji, takich jak smutek, ból czy żal, które często bywają trudne do uchwycenia i zrozumienia. Jednocześnie tworzę przestrzeń dla pozytywnych uczuć, takich jak motywacja, radość i odkrywanie własnej tożsamości. Pomagam w radzeniu sobie z przeszłością, skupianiu się na przyszłości oraz na teraźniejszym momencie.
Jeśli doświadczasz trudności związanych z lękiem, złością, poczuciem nieważności, poczuciem winy, niskim poczuciem własnej wartości, problemami w relacjach, spadkiem nastroju, motywacji lub w Twoim życiu wydarzyła się nagła, stresująca sytuacja to zapraszam do wspólnego przyjrzenia się i wypracowania strategii, które pozwolą Ci lepiej radzić sobie z trudnościami i odnaleźć harmonię w życiu.
Serdecznie zapraszam do kontaktu i rozpoczęcia wspólnej pracy.
Wykształcenie
Profesjonalna Szkoła Psychoterapii, Instytut Psychologii Zdrowia (2024-2028)
–
Ukończony kurs TSR- I STOPIEŃ, Centrum PSR- prowadzący Tomasz Świtek
–
Jednolite studia magisterskie Psychologia, specjalność kliniczna, Menedżerska Akademia Nauk Stosowanych;
Doświadczenie
Psycholożka – Poradnia Zdrowia Psychicznego SP ZOZ Warszawa Wola-Śródmieście;
–
Koordynatorka Projektu – Zespół Regionalny Koalicji na rzecz Zdrowia Psychicznego, Warszawski Dom pod Fontanną;
–
Wolontariuszka, prowadząca grupę samopomocową dla osób z doświadczeniem kryzysu zdrowia psychicznego – Fundacja eFkropka;
Specjalizuje się w
terapii krótko- lub długoterminowej;
–
diagnozie zaburzeń osobowości za pomocą badania SCID-5;
–
poradnictwie psychologicznym;
–
interwencjach kryzysowych;
–
wsparciu dla osób odczuwających smutek, ból, żal, lęk, złość czy poczucie winy;
–
wsparciu w problemach w relacjach oraz po traumatycznym przeżyciu;
–
wsparciu osób w kryzysie rozwojowym- trudności związane z przechodzeniem z jednego etapu życia do następnego (np. rozpoczęcie studiów, opuszczenie rodzinnego domu i samodzielność, pierwsza praca, kryzysy połowy życia, etc.);
–
wsparciu osób w kryzysie sytuacyjnym (zaburzenia adaptacyjne) – utrata bliskiej osoby, utrata pracy, zmiana pracy, żałoba, choroby, konflikty;
–
wsparciu osób doświadczających trudności kwestii radzenia sobie ze stresem i napięciem;
–
wsparciu osób przeżywających trudności w relacjach interpersonalnych;
–
wsparciu osób wątpiących we własne siły, mających obniżone poczucie własnej wartości.